Autor: Marcin Skrzypek

Zawodową misją animatorów i animatorek społeczno-kulturalnych jest tworzenie pozytywnych zmian społecznych. Piszą o tym Bohdan Skrzypczak i Urszula Lewartowicz. Trudno sprawdzić, czy ją wypełniają, bo takie zmiany są długotrwałe i mogą mieć wiele przyczyn, ale jest to jedyna grupa zawodowa, która dąży do takiego celu. Na przykład oczekuje się od animacji kultury, żeby budowała kapitał społeczny z większą otwartością na innych. Właśnie dzięki temu kapitałowi i otwartości udało się pomóc uchodźcom z Ukrainy w 2022 roku.

Odpowiedź na to pytanie jest celem mojego stypendium Prezydenta Miasta Lublin w 2023 roku. Główną misją przypisywaną animatorom i animatorkom kultury jest wywoływanie pozytywnej zmiany społecznej, ale bardzo trudno ją zweryfikować. Po 1989 roku wiele lubelskich instytucji i organizacji – takich jak np. Ośrodek „Brama Grodzka – Teatr NN” – zaczęło wśród mieszkańców Lublina budować relacje międzykulturowe i otwartość na innych. Rodzajem praktycznego sprawdzianu naszego stosunku do obcych stał się napływ uchodźców z Ukrainy. Skala pomocy okazanej im przez społeczeństwo była zaskakująca dla wszystkich. Być może więc te dwa fakty są ze sobą powiązane i nasza pomoc uchodźcom była wynikiem zmiany społecznej wywołanej przez animację międzykulturową.