Kiedy kilka miesięcy temu przygotowywałem się do rozmowy z Shevą Zucker w ramach naszego cyklu „Brama Talks”, Sheva przesłała mi newsletter na temat wydarzenia organizowanego przez zaprzyjaźnione z nią nowojorskie The Workers Circle. Rzecz dotyczyła niejakiej Salomei Perl, a ponieważ podobnych maili od różnych osób i instytucji dostaję tygodniowo kilkanaście i tę wiadomość początkowo zignorowałem. Z lenistwa nie chciało mi się nawet jej usuwać i właśnie lenistwo zaprowadziło mnie na drogę zaskakującego i owocnego śledztwa. Czytaj więcej
Autor: Piotr Nazaruk
W 1935 roku dzieci na półkoloniach TOZ-u śpiewały: „Nasze półkolonie/ słońca pełne i kochane,/ przyjdzie gość z Krawieckiej/ i na nogi rychło stanie!/ Och, półkolonie/ kochanego TOZ-u, hej!/ Apel, kąpiel, śniadanie, obiad –/ to jest życie, to jest dzień!”. Czytaj więcej
„Na jakie przykrości ze strony zelotów wystawieni są na prowincji dobrze myślący ludzie, przy najmniejszem przedsięwzięciu dla postępu, nauki lub sztuki, a także jak wielką jest siła fanatyzmu w niższej warstwie ludności żydowskiej, że dla swoich przekonań poświęcają nieraz własne i swoich dzieci szczęście, a nareszcie, jak silne są węzły rodzinne śród żydowskich familji – dowodem tego posłuży fakt następujący…”. Czytaj więcej
W ubiegłym tygodniu pożegnaliśmy Romana Litmana, wieloletniego przewodniczącego lubelskiej filii Gminy Wyznaniowej Żydowskiej w Warszawie, członka Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce, opiekuna i strażnika dziedzictwa żydowskiego w Lublinie i jednego z ostatnich mieszkańców naszego miasta, którego językiem ojczystym był jidysz. Czytaj więcej
W swojej elegii o przedwojennym Lublinie – ogłoszonej w jidysz w latach 60., a wymalowanej kilka lat temu ponad biegiem Czechówki – Jakow Glatsztej pisał między innymi: „Lublinie, moje święte miasto, miasto rozbudzonej walki klasowej. Twoi krawczykowie i szewczykowie, czeladnicy i służący, powstali, by zaprowadzić sprawiedliwość, równość, braterstwo dla wszystkich »towarzyszy i obywateli«. Święty ogień rozjaśniał im wzrok, kiedy szli radośnie do więzienia, śpiewając po drodze rewolucyjne pieśni” (Lublin, majn helike sztot, przeł. Monika Adamczyk-Garbowska).