W niedzielne popołudnie 26 maja 1907 r. z pilnie strzeżonej celi więziennej w średniowiecznym donżonie na Zamku Lubelskim uciekło 41 mężczyzn.
Czytaj więcej
Dział: Laboratorium NN
Przestało istnieć życie, które wypełniało to miejsce, toczyło się w tym krajobrazie, było scenografią małych i większych wydarzeń, a przede wszystkim nadawało sens opisywanej przestrzeni. Powstała dojmująca pustka z nielicznymi śladami pamięci.
W Lublinie powstała wyrwa w przestrzeni miasta będąca jednocześnie wyrwą w pamięci tego miasta, które o tym fragmencie swojej przestrzeni zapomniało. Opisywany fragment nie pasuje do reszty, nie pasuje do swojego otoczenia, jest tu zbyt pusto jak na lokalizację blisko ścisłego centrum. Jednak czasami pojawia się tu ślad pamięci. Pozornie przestrzeń nie wchodzi w dialog z wchodzącym w nią człowiekiem. Pozornie, bo jednak stale zadaje nam pytania. Tylko w jakim języku do nas mówi? Czytaj więcej
Płaska, trawiasta przestrzeń, przecięta chodnikiem ułożonym z kostki brukowej, który skręca w prawo. Przed idącym otwiera się pusta przestrzeń, z prawej ograniczona sylwetą kościoła pw. św. Wojciecha, z lewej Wzgórzem Zamkowym. W niedalekiej perspektywie drzewa. Stąd blisko na targ i na parking, jest tu mały plac zabaw, czasami przyjeżdża wesołe miasteczko albo cyrk, od czasu do czasu odbywa się jakieś wydarzenie kulturalne.
Obserwuję ją uważnie od kilku lat. Zasadniczo prosta, biegnąca ku grupie drzew, pomiędzy którymi rozwidla się na prawo i lewo, by następnie zniknąć z pola widzenia. Żeby jej osobiście doświadczyć trzeba wyjść z Bramy Grodzkiej i skręcając w prawo zejść schodami w dół na ulicę Podwale. Następnie iść przed siebie. Po przejściu kilkunastu kroków tym chodnikiem zaczyna się Ścieżka.
Znalezienie motywu kamienicy z Szerokiej i bardzo podobnego, niemal identycznego budynku w zabudowie placu Zamkowego rodzi pytanie: jak to się stało? Jest pewne, że projekt placu Zamkowego opracowano w Warszawie. Czy architekt znał wygląd przedwojennej ulicy Szerokiej? Czy miał okazję obejrzeć przedwojenne plany i zdjęcia tego miejsca zanim przystąpił do projektowania? Czy używając jednego motywu architektonicznego postanowił upamiętnić w ten sposób miejsce, które w czasie wojny zostało prawie kompletnie zniszczone? Czy chciał w ten sposób przesłać komunikat dla kolejnych pokoleń? I ostatnie pytanie: czy komunikat ten jest w pełni czytelny?